‘t Sprookjesbos Pannenkoeken & veel meer... in Terschelling

Vandaag aten we bij Sprookjesbos op West- Terschelling. Netjes gereserveerd om half zes, plukbroodje besteld in afwachting van het eten.

Nou, dat wachten was ook wel nodig! Om kwart voor zeven – geen nieuw drinken aangeboden gekregen – maar even gevraagd of het ook mogelijk was ons bestelde eten te ontvangen. Nou, onze serveerster draaide zich direct om – misschien om het even te gaan checken? Met een paar minuten was ze weer terug met de volgende mededeling: we zouden het eten eerder hebben gekregen als we niet een broodje hadden besteld. Want de bestelling werd pas doorgegeven als we het broodje ophadden. Dus …
Met andere woorden: nu was het onze schuld dat we zaten te wachten!

Toch maar even duidelijk gemaakt dat we evengoed inmiddels een uur na dat broodje zaten te wachten op ons eten. Dus ging deze blonde serveerdame in discussie! Ze leek het oprecht niet te begrijpen dat een uur wachten op eten op z’n minst toch tamelijk buiten proportie is, en in discussie gaan al helemaal niet in de buurt van klantvriendelijkheid komt. Ik had echt even plaatsvervangende schaamte voor de blonde krullendame, die toch al zo’n jaar of 35 moest zijn dus al met enige levenservaring, maar probeerde de situatie nog te redden door op vertrouwelijke toon de suggestie te doen dat ze er misschien iets prettigs tegenover kon stellen. Daarop leek ze wat te ontdooien en knikte ze.

Aan het buurtafeltje kwam intussen ook een gezin zitten, die ook een broodje bestelden. Ik wilde het ze bijna afraden. Maar jawel, 20 minuten nadat zij hun broodje op hadden, kwam hun bestelde eten op tafel. Hoe dan?!

Uiteindelijk de rekening gevraagd aan de bewuste dame. Nog even genoemd dat de buren met 20 minuten hun eten hadden. Mevrouw draaide zich meteen om. Om te overleggen met haar leidinggevende? Mochten we als goedmakertje zonder te betalen weg?
Maar nee, na een paar minuten kwam ze toch terug. Met de rekening. De totale rekening, onverkort.

Ik kwam er toch even op terug – dit is toch niet te geloven? Maar nee, onze dame zei dat als we nog koffie of thee hadden besteld, we het dan misschien met korting hadden gekregen. Maar aangezien we dat niet hadden gedaan, kon ze er verder ook niks mee.

Oh, maar wacht! In die anderhalf uur had ze wel een nieuw woordje geleerd: Sorry! Warempel, ontegenzeglijk prachtig!
Oh, en onze kinderen mochten nog een verrassingsspeelgoedje uitzoeken – 14 en 11 jaar. Toen de kinderen hier beleefd voor bedankten, gebeurde het inmiddels voorspelbare: dame-lief draaide zich wederom om, zonder iets te zeggen. Niet eens een groet! Oef …

Ik kan goed begrip hebben voor drukke tijden. En ook: communicatie kan heel wat goedmaken. Zeg even wat je voor klanten gaat regelen, draai je niet zomaar om zonder wat te zeggen. Als restaurant laat je heel wat liggen als je geen excuses kan maken tegenover je klant als iets niet loopt zoals je het een klant zou moeten willen gunnen. En biedt tijdens het wachten dan nog een rondje drinken aan – hét verdienmodel in de horeca! Tot slot: scheep tieners niet af met een plastic pleziertje, bedoeld voor vier- tot zesjarigen.

Het eten was best prima, hoor. Maar dit verhaal blijft bij ons als positievelingen toch het meest hangen. Jammer, dit had echt wel anders gekund.

Blonde krullendame, leer hier iets van!

En, beste site: ik wil geen enkele ster voor de service geven. Maar kennelijk kan ik dit bericht niet plaatsen zonder minstens 1 ster te geven …